Νουβέλες και ανέκδοτα διεκδικούν μέσα στο έργο του Ηροδότου μικρότερη ή μεγαλύτερη έκταση· διαμορφώνονται ως παρενθήκες στο περιθώριο της αφήγησης ή εισβάλλουν στην κοίτη της ιστορικής περιγραφής· τέλος, εκφέρονται στο πλαίσιο τριτοπρόσωπου αφηγηματικού λόγου, όταν, σπανιότερα, δεν αποτελούν μέρος κάποιας πρώιμης δημηγορίας.
Σαφής διάκριση νουβέλας και ανέκδοτου δεν είναι εύκολο να γίνει στο έργο του Ηροδότου. Ωστόσο η νουβέλα καταλαμβάνει μεγαλύτερη έκταση, αρθρώνεται δραματατικά και συνεισφέρει, με τον σοβαρότερο χαρακτήρα της, στην ηροδότεια ανθρωπολογία. Το ανέκδοτο εξάλλου, συνοπτικότερο, σχολιάζει κυρίως κάποιο γεγονός, διατηρώντας ένα τόνο περιστατικό και κάποτε ευτράπελο.