Ένα έργο επιτελεί τον προορισμό του όταν ο συγγραφέας κατορθώσει να πάρει από το χέρι τον αναγνώστη και να σεργιανίσουν μέχρι την τελευταία σελίδα συντροφιά. Στη διαδρομή αυτού του βιβλίου υπάρχουν μερικά μονοπάτια δύσβατα. Ευτυχώς ελάχιστα. Ελπίζω ο αναγνώστης να μην κουραστεί, να μην τρομάξει, να μην οπισθοχωρήσει. Όταν φτάσει στην τελευταία σελίδα θα έχει καταλάβει πόσο είναι το μάθημα πονηρό και το λάθος μεγάλο, εκείνο που διδάσκει ότι ο κ. Κάρτερ είναι "καλός", ο κ. Μπρέζνιεφ "κακός", ο Μπρέζνιεφ "καλός" και "κακός" ο Κάρτερ...
Όταν βαδίσει και στην τελευταία γραμμή αυτού του βιβλίου ο αναγνώστης θα γνωρίζει ότι οι δύο προαναφερόμενοι είναι εξαιρετικοί κύριοι που καταφέρνουν ολόκληρη την ανθρωπότητα να την υποχρεώνουν να εργάζεται και να θυσιάζεται και να καταληστεύεται για την ευημερία και την ευτυχία των Αμερικανών και των Ρώσων, ότι είναι πάρα πολύ καλό πράγμα για ένα λαό να έχει τόσο κακούς (για τους άλλους) ηγέτες, ότι τόσο "κακούς" ηγέτες χρειάζεται και η Ελλάδα για να ευτυχήσει ο λαός της, ότι ο καλός φτωχός κι ο κακός πλούσιος είναι ήρωες για ηλίθιους θεατές ηλιθιοτέρων θεατρικών συγγραφέων θεάτρων Καραγκιόζ Μπερντέ!