Το θέμα του κινδύνου δικτατορίας, όπως υπάρχει αντικειμενικά και όχι όπως το παραμορφώνουν οι κομματικές σκοπιμότητες, έγινε αντικείμενο συστηματικής μελέτης σε τέσσερες ομιλίες, που δόθηκαν στην Αθήνα κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου. Προλογίζοντας τις διαλέξεις αυτές έλεγα : «Οι ομιλίες έχουν σκοπό να εξετάσουν με κάποια νηφαλιότητα ένα φλέγον πρόβλημα της πολιτικής επικαιρότητας. Θα επικαλεσθώ την πολιτική θεωρία, όπου νομίζω, ότι μάς βοηθεί να συλλάβουμε την βαθύτερη ουσία του ζητήματος. Αλλά η πρόθεσίμου είναι πρακτική, πολιτική. Θέλω, δηλαδή, να αναζητήσω ρεαλιστικούς τρόπους, ώστε να ξεπεράση ή Δημοκρατία τη σημερινή κρίσι και να επιζήση. Είναι βέβαιο, ότι οι σκέψεις μου θα προκαλέσουν αντιρρήσεις, επιφυλάξεις και αντιθέσεις. Στην πολιτική ή ομοφωνία είναι αδύνατη, ακόμη και όταν η λογική και τα πράγματα την επιβάλλουν. Αλλά στις Δημοκρατίες οι δημόσιες υποθέσεις προάγονται με τη συζήτησι, με το διάλογο. Καθήκον κάθε πολίτη είναι να αποδέχεται το μερίδιο της ευθύνης του και να συμμετέχη στη διαμόρφωσιτών πεπρωμένων της πατρίδας του. Εκπλήρωσι αυτού του χρέους αποτελούν οι τέσσερες ομιλίες, που θα γίνουν εδώ».