Ένα βράδυ στις αρχές του 1962, ο βιομήχανος Ανδρέας Φωκάς δίνει μια μεγαλοπρεπή δεξίωση στη βίλα του, γιορτάζοντας τους γάμους του γιου του Δημήτρη, με την πανέμορφη Έλενα Δελή. 

Τριάντα ένα χρόνια αργότερα, η Έλενα διατηρεί έντονη την αίσθηση ότι ένας αόρατος εχθρός, μια παραμορφωμένη γιγάντια σκιά, τους είχε δεμένους με αόρατα νήματα και τους πήγαινε όπου αυτή ήθελε. Η παράλογη σκέψη δε φεύγει στιγμή από το μυαλό της, κάνοντάς τη ν' αναρωτιέται γιατί ποτέ κανένας άνθρωπος δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το πεπρωμένο του. Αναθυμάται όσα έγιναν στη διαδρομή όλων αυτών των χρόνων και αναλογίζεται ότι το δικό της πεπρωμένο ήταν καθορισμένο από τον ουρανό και τη μοίρα, έτσι όπως η βροχή και η γη κάνουν το στάρι να βλαστήσει και κανείς δεν ξέρει από πριν ποια γεύση θα έχει το ψωμί...